Νεότερες απόψεις για την θνησιμότητα στην δίδυμη κύηση

Ιανουάριος, 2015

 

Η βέλτιστη διάρκεια της δίδυμης κύησης είναι σχετικά αβέβαιη και η προσπάθεια της μαιευτικής επιστήμης συγκεντρώνεται στο να παραδώσει τα δίδυμα έμβρυα στους γονείς όσο δυνατό προς το τέλος της κύησης.  Στις περιπτώσεις διδύμου κύησης όπου συμβεί πρόωρος θάνατος μόνο στο ένα δίδυμο, ο τοκετός μπορεί να καθυστερήσει μέχρι το τέλος της κύησης προς όφελος του επιζώντος εμβρύου.

Σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2015 (πηγή) υπολογίζοντας τους κινδύνους της θνησιγένειας και τον θάνατο του νεογνού, συνιστάται ο τοκετός των διαμνιακών μονοχοριακών διδύμων να γίνεται στις 36 εβδομάδες και ο τοκετός των διχοριονικών διδύμων να γίνεται στις 38 εβδομάδες κύησης.

Αυτή η αναδρομική μελέτη από 623.688 γεννήσεις διεξήχθη από το «the Alberta Perinatal Health Project» για να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της ηλικίας κύησης και θνησιγένειας σε δίδυμα και να εκτιμηθεί η ιδανική ηλικία κύησης για τον τοκετό.

Συχνότητα διδύμου κύησης βρέθηκε να είναι 3% και μελετήθηκαν 18,840 δίδυμες κυήσεις.

Η συχνότητα απώλειας παιδιού στη δίδυμη κύηση αγγίζει επίσης το 2,86%, ήτοι

·         η συχνότητα ενδομήτριου θανάτου βρέθηκε να είναι 1,33%

·         η συχνότητα θανάτου στη διάρκεια τοκετού ήταν 0,15%

·         η νεογνική θνησιμότητα ήταν 1,38%

·         41% η νεογνική θνησιμότητα αφορούσε και τα 2 έμβρυα

·         κορυφαίο ποσοστό θνησιμότητας 2,21% αφορά την 40^η εβδομάδα κύησης

Μεταξύ ενδομήτριων θανάτων  :

τα μονοαμνιακά μονοχοριονικά δίδυμα είχαν συχνότητα 19%

τα διχοριονικά διαμνιακά δίδυμα είχαν συχνότητα 28%

τα μονοχοριονικά διαμνιακά δίδυμα είχαν συχνότητα 44%

Αναφορικά με τον χρόνο εμφάνισης του ενδομήτριου θανάτου:

·         το 53,8% συμβαίνει στην 23^η εβδομάδα κύησης

·         στα μονοαμνιακά μονοχοριονικά δίδυμα σε όλες τις περιπτώσεις συνέβη σε λιγότερο από 34 εβδομάδες, με τα περισσότερα σε λιγότερο από 28 εβδομάδες

·         στα μονοχοριονικά διαμνιακά δίδυμα, συνέβη σε λιγότερο από 29 εβδομάδες και ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται και πάλι σε περισσότερες από 36 εβδομάδες.

Αναφορικά με τις θνησιγένειες στις 37 εβδομάδες ή περισσότερο, από τις 25 περιπτώσεις 9 (36%) ήταν διχοριονικά, 14 (56%) μονοχοριονικά διαμνιακά  και 2 (8%) άγνωστης χοριονικότητας.

Από του νεογνικούς θανάτους και τις συνθήκες της ανωριμότητας σε ποσοστό  14,0 ανά 1.000 γεννήσεις ζώντων και τις συνθήκες της ανωριμότητας το  52% αφορά τα διχοριονικά δίδυμα. Οι περισσότεροι από τους θανάτους προέκυψαν από την προωρότητα και εμφανίστηκε στις 23 έως 28 εβδομάδες κύησης.

Στη μονοπαραγοντική ανάλυση, προϋπάρχον σακχαρώδης διαβήτης, μικρό βάρος για την ηλικία κύησης (SGA) και μια διαφορά βάρους γέννησης μεγαλύτερο από το 20% επίσης σχετίζονταν σημαντικά με θνησιγένεια.

Το κάπνισμα της μητέρας, προϋπάρχουσα υπέρταση, η μητρική ηλικία των 35 ετών και άνω, και η παχυσαρκία δεν ήταν σημαντικοί παράγοντες κινδύνου. 


Βιβλιογραφική αναφορά :
Obstetrical & Gynecological Survey:
January 2015 - Volume 70 - Issue 1 - p 1–3
Stillbirth in Twins, Exploring the Optimal Gestational Age for Delivery: A Retrospective Cohort Study
Wood, S.; Tang, S.; Ross, S.; Sauve, R.